«Τα σα εκ των σων σοι προσφέρομεν…»

«Τα σα εκ των σων σοι προσφέρομεν

κατά πάντα και δια πάντα»

Δεν έχουμε τίποτα δικό μας για να προσφέρουμε σ’ αυτόν που τα έχει όλα. Η φύση και οι καρποί της, το σύμπαν ολόκληρο και η ύπαρξή μας είναι δικά Του.

Εμείς πήραμε το σιτάρι και το σταφύλι, το κάναμε ψωμί και κρασί και τα προσφέραμε στον Κύριο και Θεό μας. Από Εκείνον για Εκείνο, τα δικά Του από τα δικά Του.

Τα προσφέρουμε για να μας τα αντι-προσφέρει ως σώμα και αίμα Του. Δίνουμε και παίρνουμε, μας δίνει και παίρνει. Μια σχέση προσφοράς, που εξελίσσεται, αναπτύσσεται, μεταμορφώνεται.

Μας δίνει τη δυνατότητα της καρποφορίας, του δίνουμε το ψωμί και το κρασί. Μας τα επιστρέφει σώμα και αίμα Του. Του δίνουμε τον εαυτό μας, άτσαλο και ακατάστατο, για να τον μεταμορφώσει σε σώμα άγιο δικό Του – Εκκλησία πρωτοτόκων, εκλεκτών, αγίων.

Όλα είναι εδώ, πάνω στην αγία Τράπεζα, έτοιμα για τη μετουσίωση. Όλος ο κόσμος ετοιμάζεται για την κάθοδο του Πνεύματος. Κι εμείς απλά προχωρούμε, για να Του προσφέρουμε τα δικά Του «κατά πάντα και διά πάντα».